Μία ιστορία coaching

Άνοιξε τα χέρια του διάπλατα και προσπάθησε να ισορροπήσει πάνω στο πεζούλι της προκυμαίας όπως έκανε όταν ήταν παιδί. Η θάλασσα μερικά μέτρα πιο κάτω ταραγμένη, άφριζε καθώς χτυπούσε πάνω στη λευκή πέτρα. Κοίταξε ένα γλάρο που πέρασε πάνω από το κεφάλι του πετώντας με χάρη, ακολουθώντας ένα αόρατο σε εκείνον ρεύμα αέρα. Αισθάνθηκε ελεύθερος καθώς το βλέμμα του παρατηρούσε την πορεία του γλάρου. Μετά από λίγο, το θαλασσοπούλι άρχισε να χαμηλώνει και βουτώντας απότομα προς τη θάλασσα άρπαξε το γεύμα του. Ο Αλέξης ξαφνιάστηκε με την απότομη κίνηση και χάνοντας την ισορροπία του ένιωσε να πέφτει προς τη θάλασσα.

Την πτώση του σταμάτησε το πάτωμα του δωματίου του. Άνοιξε τα μάτια του και είδε το μουντό φως του ανοιξιάτικου πρωινού να μπαίνει από το παράθυρο. Κοίταξε το ρολόι του στο κομοδίνο και στη συνέχεια την ακίνητη φιγούρα της γυναίκας του στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Σηκώθηκε με δυσκολία νιώθοντας ένα βάρος πάνω στο στήθος του. Με τις καθημερινές μηχανικές κινήσεις του πήγε στο ντους και άφησε το κρύο νερό να κυλήσει στο σώμα του καθαρίζοντας από το μυαλό του τις τελευταίες εικόνες από το όνειρό του. Ντύθηκε, κοντοστάθηκε πάνω από την ακίνητη ακόμα φιγούρα της συντρόφου του, κατευθύνθηκε στο υπνοδωμάτιο των παιδιών τους όπου τους έδωσε από ένα φιλί και αρπάζοντας τον χαρτοφύλακά του έφυγε για το γραφείο του.

Οι ίδιες κινήσεις κάθε πρωί, η ίδια ρουτίνα που για πολλούς, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του, εξέφραζε μια δεδομένη ασφάλεια, για αυτόν είχε αρχίσει να φαίνεται σαν ένας ανυπόφορος περιορισμός.

Το σκούντημα κάποιου βιαστικού στις σκάλες του ΜΕΤΡΟ τον έβγαλε από αυτές τις σκέψεις. Κοίταξε γύρω του. Άνθρωποι σιωπηλοί που ακολουθούσαν τη ροή του πλήθους με τα βλέμματα καρφωμένα είτε αόριστα μπροστά, είτε στην οθόνη του κινητού τους, είτε στα οπίσθια της προπορευόμενης τους. Προχωρώντας προς τη στάση του λεωφορείου και βλέποντας τους ίδιους ανθρώπους να στοιβάζονται για να μεταφερθούν λίγα μέτρα πιο πέρα, θέλησε να περπατήσει. Ύστερα από μερικά βήματα ένιωσε τις αναπνοές του πιο βαθιές από ότι συνήθως. Περνώντας κοντά από μια στάση του Τραμ το καμπανάκι του συρμού που πλησίαζε ήχησε. Κάτι ξύπνησε μέσα του. Μια αίσθηση ελευθερίας τον πλημμύρισε. Αποφάσισε να ανέβει. Σήμερα δεν θα πήγαινε στο γραφείο.

Έφτασε στη Γλυφάδα. Από εκεί πήρε το ‘Πορτοκαλί’ και κατευθύνθηκε προς Σούνιο. Εκεί που έφηβος είχε περάσει τις πιο ανέμελες στιγμές της ζωής του. Στο λεωφορείο λίγα πρόσωπα, κυρίως γυναίκες οικιακοί βοηθοί που πήγαιναν στις εργασίες τους ή μεσήλικες χειμερινοί κολυμβητές. Νύσταζε ακόμα, ωστόσο κάποιες σκέψεις χαλάρωσης άρχιζαν αργά να διακρίνονται ανάμεσα σε ένα συνονθύλευμα από υποχρεώσεις και καθημερινά άγχη που είχαν κάνει κατάληψη εδώ και καιρό στο μυαλό του.

Κατέβηκε λίγο πριν το ναό του Ποσειδώνα κοντά σε μια μικρή παραλία κρυμμένη από τον κεντρικό δρόμο. Ο ήλιος είχε ανέβει αρκετά ψηλά στον ορίζοντα και φώτιζε κάθε λεπτομέρεια από το υπέροχο τοπίο. Έβγαλε τα παπούτσια του και τα ρούχα του που του χώριζαν τις αισθήσεις από την άμεση επαφή με τη φύση και έμεινε με το εσώρουχο. Ξάπλωσε στην αμμουδιά και ένιωσε τη ζέστη της άμμου να πλημυρίζει όλο του το σώμα. Πήρε μια βαθιά αναπνοή. Τον πήρε ο ύπνος με το σιγανό παφλασμό της θάλασσας. Ονειρεύτηκε πάλι το πεζούλι της προκυμαίας, το γλάρο να πετάει ανέμελα και στην βουτιά του προς τη θάλασσα, ένιωσε πάλι να χάνει την ισορροπία του και να ξεκινά να πέφτει. Ένα χέρι τον τράβηξε πίσω.

• Είσαι εντάξει; Θα σε κάψει ο ήλιος εδώ που ξάπλωσες, άκουσε μια φωνή. Έλα να κάτσεις μαζί μου στον ίσκιο. Κερνάω παγωμένη λεμονάδα. Είμαι ο Οδυσσέας.

Άνοιξε τα μάτια του και είδε μια φιγούρα ανάμεσα σ’ αυτόν και στον ήλιο. Ξεχώριζε ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο.

• Καλημέρα, είπε διστακτικά. Είμαι ο Αλέξης.

Το τροχόσπιτο του Οδυσσέα φαινόταν σαν να ήταν η φυσική συνέχεια του βράχου κάτω από τον οποίον ήταν τοποθετημένο και που σε συνδυασμό με τα κλαδιά από φοίνικες που ήταν τοποθετημένα πάνω σε ένα μουσαμά, προσέφερε άφθονη σκιά. Τέσσερις άνετες πολυθρόνες και ένα σταθερό ξύλινο τραπέζι συμπλήρωναν το σκηνικό. Η λεμονάδα ήταν πράγματι δροσιστική.

• Πως από τα μέρη μας; Τον ρώτησε ο Οδυσσέας με μια ζεστή φωνή που του ενέπνεε ασφάλεια.
• Ερχόμουν παιδί εδώ. Πέρασα κάποια όμορφα καλοκαίρια. Ήθελα να σκεφτώ λίγο τη ζωή μου και θυμήθηκα αυτήν εδώ την παραλία.
• Δεν έχεις άδικο. Είναι ωραίο μέρος για σκέψη. Ειδικά νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα λίγο πριν το σούρουπο.
• Και εσύ; Εδώ είναι το ησυχαστήριο σου; Τον ρώτησε ο Αλέξης παρατηρώντας ταυτόχρονα το απλό ντύσιμό του Οδυσσέα με μια στρατιωτική βερμούδα και ένα λευκό μπλουζάκι.
• Ησυχαστήριο; Ναι μπορείς να το πεις και έτσι αν θεωρήσεις ότι εδώ βρήκα την ησυχία μου. Είναι το σπίτι μου και ο χώρος εργασίας μου.
• Χώρος εργασίας; Συγγραφέας είσαι; Ήταν το πιο ταιριαστό που μπορούσε να σκεφτεί για ένα τέτοιο μέρος.
• Καταλύτης! Του απάντησε ο Οδυσσέας χαμογελώντας.
• Καταλύτης; Δηλαδή;
• Καταλύτης αλλαγών. Βοηθάω τους ανθρώπους να πραγματοποιήσουν αλλαγές.
• Εδώ σε αυτήν την παραλία;
• Ακριβώς. Δεν βρίσκεις ότι είναι υπέροχο μέρος για να ξεκινήσει κάποιος να αλλάζει; Είπε ο Οδυσσέας κοιτώντας τη θάλασσα από τη μια άκρη στην άλλη με ένα βλέμμα σχεδόν ερωτικό.
• Ναι δε λέω… απάντησε ο Αλέξης νιώθοντας λίγο έξω από το συνηθισμένο τρόπο σκέψης του. Ίσως είσαι ότι χρειάζομαι στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου.
• Πώς θα μπορούσα να βοηθήσω; ρώτησε ο Οδυσσέας.
• Αισθάνομαι ότι θέλω να αλλάξω τη ζωή μου. Νιώθω ότι έχω φτάσει σε ένα σημείο χωρίς κανένα στόχο, χωρίς καμία προοπτική. Θέλω να ξεφύγω από αυτό που ζω.
• Να ξεφύγεις; Δηλαδή; Θα ήθελες να μου εξηγήσεις πώς ακριβώς το εννοείς; Ρώτησε ο Οδυσσέας γεμίζοντας τα ποτήρια με λίγη ακόμα λεμονάδα.

Ο Αλέξης σιώπησε για λίγα λεπτά προσπαθώντας να οργανώσει τις σκέψεις του.

• Θέλω να ξεφύγω από αυτήν τη ρουτίνα που ζω και που με εξαντλεί όλο και περισσότερο. Μπορείς να με βοηθήσεις;
• Νομίζω πως μπορώ. Αυτή είναι η δουλειά μου εξάλλου, χαμογέλασε ο Οδυσσέας, αλλά πρέπει πρώτα να βρεις που θέλεις να πας…

Ο Αλέξης ένιωσε τις σκέψεις του να αρχίζουν να ευθυγραμμίζονται όπως μια βελόνα πυξίδας.

• Να βρω που θέλω να πάω; Σκέφτηκε δυνατά σαν να ήθελε να επιβεβαιώσει αυτό που άκουγε.

Ο Οδυσσέας έγνεψε καταφατικά κλείνοντας τα μάτια.

• Λογικό μου ακούγεται. Πώς ακριβώς δουλεύεις όμως. Μου εξηγείς; Ρώτησε ο Αλέξης.
• Ά είναι απλό απάντησε ο Οδυσσέας ανοίγοντας ταυτόχρονα ένα συρτάρι από το ξύλινο τραπέζι που φιλοξενούσε τις λεμονάδες τους, βγάζοντας από μέσα ένα ασημένιο δαχτυλίδι με χαραγμένα κάποια σύμβολα. Καταρχήν φοράς αυτό. Τα σύμβολα είναι ιδεογράμματα που συμβολίζουν την αλλαγή. Για όσο διάστημα συνεργαζόμαστε το φοράς. Ωστόσο οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να σταματήσουμε μπορείς να το βγάλεις. Είναι ένα είδος συμβολαίου συνεργασίας, του είπε κλείνοντας το μάτι.
• Αυτό είναι όλο; Και πώς θα συναντιόμαστε;
• Μια φορά την εβδομάδα εδώ, την ανατολή του Ηλίου. Είναι η καλύτερη ώρα και η αρχή μιας καινούργιας μέρας. Πώς σου φαίνεται;
• Τέλειο. Αναφώνησε ο Αλέξης. Ότι μου χρειάζεται. Θα έρχομαι κάθε Σάββατο πρωί. Και η πληρωμή σου;
• H πληρωμή ε; Τι δουλειά κάνεις Αλέξη;
• Είμαι πωλητής σε μια εταιρία με κρασιά.
• Ωραία. Κάθε φορά θα μου φέρνεις ένα μπουκάλι κρασί από ένα διαφορετικό μέρος της Ελλάδας. Θα κάνουμε γευσιγνωσία κάθε φορά που θα τελειώνουμε μια συνάντηση, είπε γελώντας ο Οδυσσέας.

Ο Αλέξης γέλασε και αυτός ύστερα από πολύ καιρό.

• Σύμφωνοι, είπε και φόρεσε το δαχτυλίδι.
• Σε περιμένω το Σάββατο εδώ με την ανατολή. Αυτό που θέλω από εσένα είναι όταν ξαναέρθεις να έχεις σκεφτεί που θέλεις να πας σε αυτήν τη φάση της ζωής σου και όχι απλά τι θέλεις να αποφύγεις.

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα και ο Αλέξης ένιωθε μια πρωτόγνωρη ζωντάνια μετά από εκείνη την απρόσμενη συνάντηση του Σουνίου. Εκείνο το Σάββατο σηκώθηκε πολύ πρωί όταν όλοι στο σπίτι ακόμα κοιμόντουσαν, ξεσκόνισε ένα αγαπημένο cd και το έβαλε να παίζει. Ξαναανακάλυψε την αξία ενός καλού πρωινού γεύματος ύστερα από την πρωινή γυμναστική.

Ο ανοιξιάτικος αέρας ανακατεμένος με θαλασσινές μυρωδιές τον έκανε να θέλει να παίρνει βαθιές ανάσες στο δρόμο προς το Σούνιο και τα χρώματα του ουρανού προανήγγειλαν μια υπέροχη ανατολή.

• Να είμαι ελεύθερος. Αυτό θέλω σε αυτή τη φάση της ζωής μου επανέλαβε δυνατά.
• Πώς εννοείς το ελεύθερος; τον ρώτησε ο Οδυσσέας ακουμπώντας το διπλό ελληνικό καφέ μπροστά του.
• Ελεύθερος, να μη δίνω λογαριασμό σε κανέναν για το που είμαι, γιατί άργησα, για το αν πεινάω, γιατί πεινάω, γιατί δεν πεινάω. Να κάνω τα πράγματα με το ρυθμό μου. Να βλέπω τους ανθρώπους που θέλω γιατί τους γουστάρω και όχι γιατί είμαι υποχρεωμένος. Να παίρνω τη μηχανή μου και να πηγαίνω μια εκδρομή χωρίς να εξηγώ. Να μην πρέπει να απολογούμαι γιατί είμαι σιωπηλός ή γιατί αλλάζω τις συνήθειές μου, ακόμα και γιατί αλλάζω τις απόψεις μου.
• Και τι σε εμποδίζει να το κάνεις; Αναρωτήθηκε ο Οδυσσέας χωρίς ίχνος έκπληξης ή διάθεσης κριτικής για αυτά που άκουγε. Φαινόταν να ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτά που άκουγε και αυτό έκανε τον Αλέξη να νιώθει ασφαλής στο να ανοιχτεί κάτι που δεν έκανε ούτε στους πιο στενούς του φίλους αφού τις περισσότερες φορές ένιωθε ότι είχε να αντιμετωπίσει την κριτική τους σε ότι έλεγε.
• Με εμποδίζουν οι γύρω μου. Η σύντροφός μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μου. Με την συμπεριφορά τους και την κριτική τους απέναντι σε αυτά που θέλω και που όπως λένε δεν ταιριάζουν με το προφίλ ενός ‘σωστού’ οικογενειάρχη.
• Από αυτά που μου λες ακούω ότι ο κοινωνικός σου περίγυρος είναι σε θέση να ελέγχει την συμπεριφορά σου με την δική του συμπεριφορά και τις δικές του απόψεις;

Αν και η παραπάνω φράση του Οδυσσέα του φάνηκε λίγο παράλογη έτσι όπως την άκουγε, ωστόσο συμπύκνωνε αυτά που ακριβώς έλεγε με άλλη διατύπωση. Αναγκάστηκε να συμφωνήσει.

• Ναι ακριβώς…
• Τι μπορείς να κάνεις για να αλλάξει αυτό;
• Δεν ξέρω. Δε θέλω να έρθω σε σύγκρουση μαζί τους.
• Πώς εννοείς τη σύγκρουση Αλέξη; Ρώτησε ο Οδυσσέας βάζοντας το χέρι του σαν ασπίδα μπροστά από το μέτωπό του για να προστατεύσει τα μάτια του από τις πρώτες πρωινές ακτίνες του ήλιου που ξεπρόβαλλαν πίσω από το Ναό του Ποσειδώνα.
• Σύγκρουση για μένα σημαίνει να πρέπει να τσακωθώ για να κάνω αυτό που εγώ θέλω και οι άλλοι δεν εγκρίνουν.
• Να τσακωθείς; Επανέλαβε με ερώτηση ο Οδυσσέας.
• Ναι. Πάρε για παράδειγμα τις φορές που θέλω να πάω μια βόλτα με τη μηχανή μου για να χαλαρώσω μόνος μου. Η γυναίκα μου θα μου πει ότι είναι απαράδεκτο και ότι δεν μου επιτρέπει να την αφήνω σπίτι με τα παιδιά και να φεύγω.
• Και σήμερα πώς αντιμετώπισες αυτή τη σύγκρουση που ήθελες να φύγεις για να έρθεις εδώ;
• Σκέφτηκα ότι ο μόνος που μπορεί να επιτρέπει ή να μην επιτρέπει κάτι σε μένα είναι ο εαυτός μου και οι αξίες μου και όχι κάποιος άλλος.
• Δηλαδή πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε σχέση με αυτήν την σύγκρουση;
• Ψύχραιμο. Αντί να γίνω έξαλλος και ν αρχίσω να φωνάζω όπως άλλες φορές, ένιωσα σαν να μπορώ να παρατηρήσω τη σκηνή σαν θεατής και να αποφασίσω πώς θα συμπεριφερθώ.
• Τέλειο! Αυτό λέγεται συναισθηματική υπευθυνότητα. Η συμπεριφορά μας προέρχεται σαν αποτέλεσμα της παρατήρησης των συναισθημάτων μας και μετά από δική μας επιλογή.
• Προσωπικά ένιωσα ελεύθερος. Απορώ γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι κάθε φορά και με όλους.
• Ωραία ας σταματήσουμε εδώ με αυτήν την ερώτηση που έβαλες στον εαυτό σου. Σήμερα μου είπες ότι στόχος σου είναι να είσαι ελεύθερος, ότι βασικό σου εμπόδιο σε αυτό είναι η κριτική των άλλων και ότι όταν καταφέρνεις και έχεις εσύ τον έλεγχο των αντιδράσεών σου νιώθεις ελεύθερος. Κάτι άλλο που σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή;
• Ναι. Ότι αν δεν βουτήξω σε αυτή τη θάλασσα θα το μετανιώνω για πολύ καιρό!

Την Κυριακή ο Αλέξης και η γυναίκα του πήγαν μια εκδρομή στο δάσος. Ένιωθε σαν να είχε πετάξει από πάνω του ένα από τα πολλά βαρίδια που κουβαλούσε. Παρατήρησε ότι ήταν πιο συγκεντρωμένος στα παιδιά του από ότι τις προηγούμενες εβδομάδες και μπορούσε να τα κοιτάζει να παίζουν χωρίς να χάνεται στις σκέψεις του όπως τις άλλες φορές. Η γυναίκα του με τη σειρά της, παρατήρησε δύο πράγματα που της έκαναν εντύπωση. Ένα το δαχτυλίδι που φορούσε με τα περίεργα για αυτήν σχήματα και το άλλο ότι ο Αλέξης είχε σταματήσει να αντιδρά στην κριτική της. Δεν ήξερε τι να την προβληματίσει περισσότερο.

Η εβδομάδα στο γραφείο ήταν πολυάσχολη με πολλές συναντήσεις και νέες συνεργασίες. Την Παρασκευή ο Αλέξης φρόντισε να διαλέξει ένα από τα αγαπημένα του Κρασιά από την Πελοπόννησο για τον Οδυσσέα.

• Πώς πέρασε η εβδομάδα σου; Ήταν η πρώτη ερώτηση της συνάντησης του Σαββάτου.
• Όμορφα, είπε ο Αλέξης. Ήμουν σχετικά ήρεμος, κοιμόμουν νωρίς και οι εντάσεις στο σπίτι ήταν σχεδόν ανύπαρκτες.
• Τι ήταν το πιο θετικό που σου συνέβη;

Ο Αλέξης ο οποίος δεν είχε συνηθίσει να μιλάει για τα θετικά πράγματα που του συνέβησαν,  έδειξε να ξαφνιάζεται από αυτήν την ερώτηση. Οι τυπικές συζητησεις με τους φίλους του είχαν να κάνουν συνήθως με αρνητικά γεγονότα όπως παράπονα για την πολιτική κατάσταση, γκρίνια για τα οικονομικά ή αναφορές στις τελευταίες κακές εμφανίσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας της παρέας. Σκέφτηκε λίγο.

• Η βόλτα που πήγα μόνος μου και ο χρόνος που αφιέρωσα διαβάζοντας ένα βιβλίο που με ενδιαφέρει.
• Μαθαίνεις κάτι από αυτό το γεγονός που αναφέρεις σαν θετικό;
• Αν μαθαίνω κάτι από αυτό… Ναι! Μαθαίνω ότι όταν θέλω να κάνω κάτι που με ευχαριστεί και τελικά το κάνω, μετά είμαι πιο ήρεμος στην καθημερινότητά μου.

Ο Οδυσσέας χαμογέλασε προσπαθώντας να κρύψει την ικανοποίηση του. Κάθε φορά που θεωρούσε ότι ο συνομιλητής του προχωρούσε σε μία αλλαγή που τον έφερνε πιο κοντά στο στόχο του, ένιωθε και ο ίδιος πιο κοντά στο δικό του.

• Τέλεια αναφώνησε. Και από την προηγούμενή μας συνάντηση τι σου έμεινε;
• Αυτό είναι εύκολο να το απαντήσω είπε ο Αλέξης. Το σκεφτόμουν όλη την εβδομάδα. Μου έκανε εντύπωση ότι μετά από τις ερωτήσεις σου κινητοποίησα τη σκέψη μου και μου βγήκαν απαντήσεις που ενώ υπήρχαν κάπου κρυβόντουσαν καλά τόσο καιρό.
• Εσύ πώς πέρασες Οδυσσέα ; ρώτησε με τη σειρά του ο Αλέξης.
• Θαυμάσια. Απόλαυσα το ξεκίνημα της Άνοιξης παρέα με το Κρητικό κρασί που έφερες την προηγούμενη φορά. Σε αυτήν την συνάντηση θα ήθελα να μου περιγράψεις πώς έχει η κατάσταση στην ζωή σου τον τελευταίο καιρό και πριν ξεκινήσουν οι συναντήσεις μας.
• Ίσως η δυσκολότερη περίοδο στη ζωή μου είπε αναστενάζοντας ο Αλέξης και συνοφρυώθηκε.

Μερικά λεπτά σιωπής πέρασαν. Ο Οδυσσέας κοίταζε τον Αλέξη με μια έκφραση συμπάθειας χωρίς ωστόσο να μιλάει, αφήνοντάς του χώρο να σκεφτεί.

• Τι εννοείς; τον ρώτησε τελικά σπάζοντας τη σιωπή. Μπορείς να μου περιγράψεις αυτήν τη δύσκολη για σένα περίοδο;
• Τους τελευταίους μήνες αισθάνομαι πιο έντονα από ποτέ πιεσμένος. Έχω αρχίσει να βαριέμαι στο σπίτι, στη δουλειά μου. Δεν βρίσκω ικανοποίηση σε τίποτα. Δεν μπορώ να διαβάσω, να δω μια ταινία, να ακούσω μουσική ή να κάνω οτιδήποτε που με ευχαριστούσε παλιότερα.
• Γιατί νομίζεις ότι συμβαίνουν όλα αυτά Αλέξη;
• Ο Οδυσσέας ρώταγε χωρίς να παίρνει θέση σε αυτά που του έλεγε ο Αλέξης. Έδειχνε ότι προσπαθεί να παροτρύνει τον Αλέξη να μιλήσει για τη ζωή του όπως ο ίδιος την έβλεπε.
• Αυτό που παρατήρησα είναι ότι η κατάσταση αυτή ξεκίνησε όταν σταμάτησα να συμβιβάζομαι με τον καθημερινό τρόπο ζωής μου. Από τότε που παντρεύτηκα θεωρούσα ότι η ζωή μου πρέπει να είναι ένας συνεχής συμβιβασμός. Έτσι μου λέγανε όλοι οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου. Ακόμα και η γυναίκα μου πίστευε το ίδιο. Με την έλευση των παιδιών λίγους μήνες μετά το γάμο μας, οποιαδήποτε έννοια πρωτοτυπίας και προσπάθειας να κάνουμε κάτι έξω από τα συνηθισμένα εξαφανίστηκε. Σε όλο αυτό κάτι δεν μου πήγαινε. Όσο συμβιβαζόμουν με αυτήν την ιδέα τόσο χειρότερα ένιωθα. Την ημέρα των γενεθλίων μου αναρωτήθηκα αν αυτό ήθελα να κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου.
• Ποιος σου επέβαλλε να συμβιβάζεσαι;
• Οι αρχές που είχα από την οικογένειά μου, τα όσα λέγανε οι φίλοι μου, οι ενοχές που μου δημιουργούσε όλος ο περίγυρός μου όταν ξέφευγα από τον αναμενόμενο τρόπο συμπεριφοράς ενός πατέρα και ενός καθώς πρέπει οικογενειάρχη.
• Αλέξη. Μου λες ότι ο έλεγχος της ζωής σου είναι στα χέρια των άλλων;
• Έτσι ακριβώς θεωρούσα πριν από λίγο καιρό.
• Και τι το άλλαξε αυτό;
• To άλλαξε το διάβασμα κάποιων βιβλίων στα οποία είδα ότι πολλοί άνθρωποι σκεφτόντουσαν όπως εγώ και κυρίως οι συναντήσεις μας που με έκαναν να δω κάποια πράγματα που μου συνέβαιναν με διαφορετική οπτική. Πρώτη φορά εξέφρασα ελεύθερα και δυνατά τις σκέψεις μου και ίσως αυτό με έκανε να τις ακούσω καλύτερα.
• Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς είπε γελώντας ο Οδυσσέας. Φέρνω ένα μεζέ να συνοδεύσουμε το σημερινό κρασί και θα σου πω τι θέλω από σένα για την επόμενη φορά.

Η Άνοιξη είχε μπει για τα καλά, ο καιρός είχε αρχίσει να ζεσταίνει και η δουλειά στο γραφείο του Αλέξη είχε αρχίσει να αραιώνει. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα στο ενδιάμεσο των συναντήσεων με τους πελάτες του να βρίσκει χρόνο για να σκεφτεί αυτά που του ζήτησε ο Οδυσσέας.

Ποιες ήταν οι διαθέσιμες επιλογές που είχε;  Τι μπορούσε να κάνει για να φθάσει στο στόχο του;

Οι επιλογές που έπρεπε να σκεφτεί και η πιθανή πραγματοποίησή τους θα έπρεπε να εξαρτώνται μόνο από τον ίδιο και από πόρους που θα μπορούσαν να είναι ή να γίνουν διαθέσιμοι αποκλειστικά από τις δικές του δυνατότητες. Αυτό θα διευκόλυνε την επίτευξη των στόχων του και θα διασφάλιζε την διαχρονικότητα τους, όπως του είχε εξηγήσει ο Οδυσσέας. Στην επόμενη συνάντηση τους ο Αλέξης παρουσίασε τις επιλογές στις οποίες είχε καταλήξει.

• Νομίζω ότι έτσι όπως όρισα το στόχο μου, οι βασικότερες επιλογές μου είναι, πρώτα οι ανοιχτή συζήτηση με τη γυναίκα μου για το πώς θέλω τη ζωή μου και πώς τη βλέπω σε σχέση με αυτή και η δεύτερη επιλογή μου, σε περίπτωση που η σύζυγός μου συνεχίσει να παραμένει σταθερή στις απόψεις της ότι δηλαδή πρέπει να βάζω αυτήν και τα παιδιά ως προτεραιότητα και με τον τρόπο που αυτή θέλει, είναι να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς αυτή αλλά δίπλα στα παιδιά μου.
• Ακούγεσαι αρκετά ξεκάθαρος στις σκέψεις σου παρατήρησε ο Οδυσσέας προκαλώντας ένα χαμόγελο αυτοπεποίθησης στον Αλέξη. Θα ήθελα να φανταστείς τώρα πώς είναι η ζωή σου έχοντας πραγματοποιήσει τον στόχο σου. Θα κάνεις ένα μικρό άλμα στο μέλλον και θα μου πεις τι βλέπεις.
• Μην μου πεις ότι ανακάλυψες τη μηχανή του χρόνου, αν και από σένα όλα θα μπορούσα να τα περιμένω είπε γελώντας ο Αλέξης.
• Θα δεις… Κλείσε τα μάτια σου και ξεκίνα να παίρνεις βαθιές αναπνοές σύμφωνα με το ρυθμό που θα σου δίνω με τα λόγια μου. Χαλάρωσε, σκέψου ότι είσαι μόνος σου σε αυτήν την παραλία και διώξε κάθε άλλη σκέψη σου. Ανέπνευσε βαθιά και στη συνέχεια βγάλε όλο τον αέρα. Αναπνοή, εκπνοή. Αναπνοή, εκπνοή.

Ο Οδυσσέας συνεχίζει να δίνει ρυθμό στον Αλέξη. Ξεκινά με γρήγορο ρυθμό και όσο πάει επιβραδύνει χαμηλώνοντας ταυτόχρονα την ένταση της φωνής του. Μετά από λίγα λεπτά ο συνομιλητής του έχει ηρεμήσει εντελώς και κάθε μυς του προσώπου του φαίνεται χαλαρωμένος.

• Σκέψου τον εαυτό σου ελεύθερο, ακριβώς όπως εσύ τον θέλεις, είπε ο Οδυσσέας. Ξυπνάς ένα πρωί και είσαι ελεύθερος όπως το εννοείς. Τι βλέπεις;
• Βλέπω ένα δωμάτιο με ήρεμα χρώματα και το φως του ήλιου να μπαίνει πίσω από τα παραθυρόφυλλα.
• Τι ακούς;
• Από μακριά και εκτός σπιτιού ακούω να παίζει Jazz μουσική.
• Τι μυρίζεις;
• Μυρίζω φρεσκοψημένο καφέ φίλτρου με άρωμα καραμέλα και φρυγανισμένο ψωμί.
• Προχώρα μέσα στο σπίτι. Είναι κανείς άλλος μαζί σου;

O Αλέξης σταματά να μιλάει για κάποια λεπτά. Τα κλειστά μάτια του δείχνουν να κουνιούνται κάτω από τα βλέφαρα.

• Σε ένα διπλανό δωμάτιο κοιμούνται τα παιδιά μου. Φαίνονται ήρεμα. Το σπίτι αυτό δεν το έχω ξαναδεί.
• Μπορείς να μου περιγράψεις το δωμάτιο των παιδιών;
• Ναι απαντά ο Αλέξης αναπνέοντας αργά. Έχει πάτωμα, μια διπλή κουκέτα, παιχνίδια απλωμένα παντού και ένα γραφείο με ζωγραφισμένα χαρτιά και ανακατωμένες ξυλομπογιές.
• Οι τοίχοι τι έχουν πάνω τους;
• Οι τοίχοι έχουν χαμογελαστές φωτογραφίες των παιδιών από καλοκαιρινές διακοπές και ένα μεγάλο πάζλ που δείχνει το βυθό της θάλασσας.
• Η γυναίκα σου είναι στο σπίτι;
• Όχι. Δεν την ακούω πουθενά και δεν βλέπω και πράγματά της.
• Για ψάξε σε όλα τα δωμάτια.
• Ναι, σε κανένα δωμάτιο του σπιτιού δεν υπάρχει κάτι. Εκτός από το παιδικό δωμάτιο που υπάρχει μια φωτογραφία της με τα παιδιά αγκαλιά.
• Πώς αισθάνεσαι με αυτό Αλέξη;
• Αισθάνομαι μια γαλήνη. Αισθάνομαι ότι όλα γίνονται με τους ρυθμούς μου. Ήρεμος χωρίς άγχος και χωρίς πίεση.

Οι τελευταίες λέξεις βγαίνουν τρεμάμενες από το στόμα του Αλέξη.

• Ελεύθερος, αναφωνεί και βάζει τα κλάματα.

Ο Οδυσσέας που φαίνεται να μην ξαφνιάζεται από αυτήν την εξέλιξη ζητά από τον Αλέξη να ξανακάνει βαθιές αναπνοές και εκπνοές και να σκεφτεί ένα μέρος που νιώθεις ασφαλής και ήρεμος.

• Μια γαλήνια θάλασσα σκέφτομαι, λέει ο Αλέξης.
• Πολύ ωραία, πήγαινε εκεί, τον παροτρύνει ο Οδυσσέας.

Αυτό φαίνεται να ηρεμεί τον Αλέξη. Ύστερα από λίγο του ζητά να ανοίξει τα μάτια του μόλις νιώσει το άγγιγμα του χεριού του στον ώμο του. Έτσι και γίνεται. Ο Αλέξης ανοίγοντας τα μάτια του φαίνεται να επιστρέφει από μια άλλη διάσταση.

• Απίστευτο αναφωνεί. Ήταν σαν να το έζησα.
• Και πώς σου φάνηκε;
• Μου φάνηκε υπέροχο και με κάνει να θέλω ακόμα περισσότερο να το πραγματοποιήσω, είπε ο Αλέξης με αποφασιστικότητα.

Η επόμενη συνάντησή τους κανονίστηκε έπειτα από δύο εβδομάδες. Ο Αλέξης ήθελε να συζητήσει με τη γυναίκα του και να της εξηγήσει πως έβλεπε την παρούσα φάση της ζωής του και τη σχέση τους. Ήθελε να είναι απόλυτα ειλικρινής μαζί της και να της αποκαλύψει πλήρως πως ένιωθε όλο αυτόν τον καιρό με τη στάση της. Ένιωθε πια δυνατός να το κάνει χωρίς να φοβάται την κρίση κανενός και οι συναντήσεις του με τον Οδυσσέα αναμφισβήτητα τον είχαν βοηθήσει να οργανώσει τις σκέψεις του, να κερδίσει την χαμένη αυτοπεποίθησή του και να βάλει σε μια σειρά τα βήματα που έπρεπε να κάνει για να πετύχει την αίσθηση ελευθερίας που τόσο αναζητούσε.

• Δύσκολα… ήταν η απάντηση του Αλέξη στην καθιερωμένη εναρκτήρια ερώτηση του Οδυσσέα για το πώς πέρασε στο διάστημα μου μεσολάβησε της συνάντησής τους.
• Τι εννοείς;
• Τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως το περίμενα. Η γυναίκα μου δεν θέλει να αποδεχθεί κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύει. Θεωρεί ότι έχω τρελαθεί, ότι πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθώ έναν ψυχίατρο, ότι ως οικογενειάρχης πρέπει να ξεχάσω κάθε έννοια προσωπικής ζωής και ότι πρέπει να θυσιάσω τις όποιες ανάγκες μου δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες των παιδιών και της ίδιας. Το συζήτησε μάλιστα με τους γονείς της αλλά και με τους γονείς μου με δική της πρωτοβουλία και έχουν ξεκινήσει όλοι πλέον το κήρυγμα περί οικογενειακής ζωής και υποχρεώσεων.
• Ωστόσο παρόλο που μου το περιγράφεις σαν κάτι δύσκολο σε βλέπω ψύχραιμο σήμερα εδώ.
• Ναι, είπε ο Αλέξης ανασηκώνοντας τους ώμους του δείχνοντας να μην πιστεύει και ό ίδιος το πόσο ανεπηρέαστος έμενε πλέον μετά από τέτοιου είδους συζητήσεις.
• Και τι σκέφτεσαι να κάνεις μετά από όλα αυτά;
• Νομίζω ότι πλέον μου μένει μόνο μια επιλογή με δεδομένο ότι η αίσθηση της ελευθερίας, όπως την ορίζω, είναι για μένα πολύ ψηλά στην ιεραρχία των αναγκών μου. Να χωρίσω.
• Ακούγεσαι αποφασισμένος. Θεωρείς ότι είναι το επόμενο βήμα προς τον τελικό σου στόχο;
• Θεωρώ ότι αυτό είναι το τελικό βήμα. Πριν από αυτό θέλω να πάω ένα ταξίδι μόνος μου με τη μηχανή μου. Θέλω να μείνω λίγο με τον εαυτό μου, να ξεπεράσω κάποιες φοβίες μου και να νιώσω αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που τόσο μου λείπει. Θέλω να σκεφτώ κάποια πρακτικά θέματα που σχετίζονται με το χωρισμό μου και πρέπει να λυθούν, ώστε όλα να γίνουν ομαλά για μένα και τα παιδιά μου.
• Αλέξη τα πας θαυμάσια. Βλέπω μπροστά μου έναν άνθρωπο οργανωμένο, αποφασιστικό, με απόλυτο έλεγχο των σκέψεών του.
• Έτσι αισθάνομαι Οδυσσέα και ο ρόλος σου σε όλο αυτό ήταν απόλυτα καταλυτικός, ακριβώς όπως μου είχες πει όταν σε πρωτογνώρισα. Καταλύτης αλλαγών μου είχες πει. Θυμάσαι;
• Θυμάμαι πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενος που αναγνωρίζεις τη συνεισφορά μου Αλέξη. Έχεις σκεφτεί πότε θα κάνεις το ταξίδι σου;
• Βέβαια. Έτσι δεν έχουμε πει; Σε κάθε απόφασή μου να βάζω και ένα χρονοδιάγραμμα. Ξεκινάω το ερχόμενο Σάββατο.
• Και ο προορισμός σου;
• Η Ιθάκη Οδυσσέα μου, από το μέρος που προέρχεται και το κρασί που σου έφερα σήμερα.

………………………………

Με αυτό το ταξίδι, ο Αλέξης επιβεβαίωσε πολλά από αυτά που συζήτησε με τον Οδυσσέα. Επιβεβαίωσε το πόσο σημαντικό ήταν για αυτόν να πάρει μια απόφαση και να μείνει σταθερός σε αυτήν χωρίς να επηρεάζεται από τη γνώμη των άλλων. Επιβεβαίωσε το πόσο ωραία ένιωθε να ορίζει ο ίδιος τη ζωή του. Επιβεβαίωσε ότι βαδίζοντας με βάση τις δικές του αξίες ένιωθε ευτυχισμένος.

Το βράδυ πριν την επιστροφή του από το ταξίδι του είδε πάλι το ίδιο όνειρο. Αυτός πάνω στην προκυμαία με τα χέρια ανοιχτά, ο γλάρος να πετάει πάνω από το κεφάλι του και στη συνέχεια να κατευθύνεται προς τη θάλασσα. Μόνο που ο Αλέξης αυτή τη φορά δεν έπεσε.

Βούτηξε από μόνος του.

Μίλτος Τσιάκαλος

Life coach